Danışma Kurulu Üyeleri

Seçkin Profesör 
Psikoloji Bölümü, Stony Brook Üniversitesi

Psikoterapi Bölümü Eski Başkanı
, Society of Clinical Psychology (APA Div 12)
Eski Başkanı Psikoterapi Araştırmaları Derneği
http://www.psychology.sunysb.edu/psychology/ index.php?people/faculty/marvin_goldfried

Dr. Goldfried’i takip edin @GoldfriedMarvin

Goldfried, ilk olarak 1970’lerin sonlarında bir makale üzerinde çalıştı ve bu makale American Psychologist’in 1980 senesinde ki sayısında yayınlandı. O sırada, San Francisco Körfez bölgesinde, kiraladığı evin bodrumundaki derme çatma bir çalışma odasında oturuyordu. Yazarken, büyük bir heyecan duygusu ve aynı zamanda korku gibi bazı alışılmadık duygusal tepkiler yaşadı. Söylemek istediğini söylemenin önemli olduğunu düşünmesine rağmen, bazı meslektaşlarının tezine oldukça olumsuz tepkiler verebileceğini düşünmüştü ve bu fikirleri yanlış değildi. Sahada bir yakınlaşma için çalışmamız gerektiği fikrine olumsuz tepki veren meslektaşlar olmaya devam etse de, bunu yapmanın potansiyel faydasını görmeye gelenlerin sayısı giderek artıyordu.

Uluslarası Bütüncül Psikoterapileri Araştırma Birliği (SEPI), Hans Strupp (bir ‘psikodinamikçi’) ve Marvin Goldfried’in (bir bilişsel-davranışçı) yönelimler arasında yakınlaşmaya ilgi duyduğunu bildikleri profesyonellerin bir listesini derlemesiyle başladı. Goldfried New York City’ye taşındığında, entegrasyon konusunu ve bu örtük meseleyi ilerletmek için neler yapılabileceğini tartışmak üzere Paul Wachtel (başka bir ‘psikodinamikçi’) ile görüşmeye başladı. Bir veya iki yıl boyunca öğle yemeği toplantıları yaptılar ve akşam yemeği için buluşmaya başladıklarında psikoterapi entegrasyonu konusunda bir şeyler yapmak için ciddi adımların atılması gerektiğini anladılar. 1982’de, resmi olmayan isim listesi 162 profesyonele yükseldi ve bir sonraki adımın ne olması gerektiğini düşündüklerini sormak için onlarla anket yapmaya karar verdiler.

Ankete verilen yanıtlara göre, bir haber bülteninin uygun olduğu açıktı. Bir örgütün oluşumuyla ilgili olarak, gayrı resmi etkileşim ve diyaloğu teşvik etmenin önemli olduğunu belirten bazı endişeler dile getirildi. 1983 yazında, Lee Birk, Jeanne Phillips, George Stricker ve Barry Wolfe’un da dahil olduğu bir organizasyon komitesi kurdular. Hepsi, üyeler arasında gayrı resmi temasları kolaylaştıracak resmi bir organizasyon oluşturarak ilgili kişiler listelerine hayat verme zamanının geldiği konusunda hemfikirdi. Bu, o zamandan beri uluslararası kapsamda disiplinler arası bir organizasyona dönüşen SEPI’nin doğuşuydu.

Klinik Psikolojide Seçkin Profesör Doktora Programı
City College and Graduate Center, City University of New York

SEPI, kurulduğu andan itibaren Dr. Wachtel’in hayatının önemli bir parçası olmuştur. Wachtel, 1983’te Maryland, Annapolis’teki ilk SEPI toplantısını “muhtemelen şimdiye kadar katıldığım en heyecan verici toplantı. Hatırladığım kadarıyla orada yaklaşık 100 veya 150 kişi vardı ve hepimiz neredeyse bütün gece fikir alışverişinde bulunduk. Alanımızı karakterize eden yapay ama güçlü sınırların ötesindeki yoğun sohbetlerin heyecanını yaşamak” şeklinde özetlemiştir.

Dr. Wachtel şöyle devam ediyor: “Her ne kadar ilk kez özel bir şey olsa da, deneyimin yıllar içinde derinleştiği yollar da var (psikanalitik köklerim burada mı görünüyor?). SEPI toplantıları, dinlemenin konuşmak kadar önemli olduğu, benim dışımdaki gelişmelerden sürekli haberdar olduğum, profesyonel hayatımda benzeri olmayan deneyimler olmaya devam etti. SEPI üyelerinin çoğu gibi, orijinal bakış açımla (psikanalitik) güçlü bağlarım var ve günlük profesyonel hayatımda, bu yönden gelen girdiler hakim.”

SEPI aynı zamanda meslektaşlarımla tanışabildiğim ve disiplin sınırlarının yanı sıra ulusal sınırların ötesinde dostluklar kurabildiğim bir yer oldu. Dünyanın birçok ülkesinde konuşmalar ve atölyeler verdim ve bunların çok büyük bir yüzdesi, her kıtadan SEPI üyeleriyle yıllar boyunca kurduğum bağlantılar ve dostluklar olmasaydı asla gerçekleşemezdi. SEPI gerçek anlamda uluslararası bir kuruluştur ve bu da onun zenginliğinin bir parçasıdır.

Son yıllarda, yeni nesil SEPI liderlerinin ve katkıda bulunanların ortaya çıktığını görmek beni memnun etti. Bu memnuniyet kısmen, SEPI’nin bu yeni yüzyılda büyüyen ve gelişen hayati bir organizasyon olmaya devam edeceğinin teyit edilmesinden kaynaklanmaktadır. Ama en önemlisi, bundan bir şeyler öğrenebileceğim yepyeni bir nesil olduğu anlamına geldiği için memnunum. Bana öyle geliyor ki, bir SEPI üyesini en çok karakterize eden şey, bizim açgözlü bir grup olmamız. Ama burada açgözlü olduğumuz nokta para veya maddi nesneler değil, yeni bilgiler içindir. SEPI’ye ait olmak, size lisansüstü okulda öğretilen “gerçekler”le yetinmek değil, bu gerçeklere meydan okumak veya en azından genişletmek anlamına gelir.

Diğer Yönetim Kurulu Üyeleri

• Diane Arnkoff
• Franz Caspar
• Louis Castonguay
• Andres Consoli
• Jack Drescher
• Larry Feldman
• Hector Fernandez-Alvarez
• Diana Fosha
• Carol Glass
• Rhonda Goldman
• Les Greenberg
• Shigeru Iwakabe
• Bob Kohlenberg
• Shelley McMain
• Nancy McWilliams
• Stan Messer
• John C. Norcross
• Tahir Özakkas
• Alberta Pos
• George Silberschatz
• George Stricker
• Antonio Vasco
• Jerry Wakefield
• LaPearl Winfrey
• Barry Wolfe
• Zofia Milska Wrzosinska